Henk Heijkoop – Klassieke muziek en het Murmellius Gymnasium: Een persoonlijk verhaal, 1949 – 1953

Je bent jong en je ontdekt, welhaast onbewust, de schoonheid van klassieke
muziek. Een ongewone ervaring in een tijd, waarin jongeren in feite alleen naar
lichte muziek luisterden. Het begon met de Peer Gynt suite van Grieg, dat Henk Heijkoop als elfjarig knaapje tijdens een concert ademloos beluisterde: het markeerde het begin van zijn groeiende belangstelling, juist voor het klassieke genre. Dit werd nog versterkt door pianoles, tweemaal per week. Door te luisteren naar composities van Bach, Beethoven, Mendelssohn, Chopin en vele anderen, door ze zelf hartstochtelijk en met veel emotie op de piano te spelen (“ook al waren de meeste ervan technisch gezien te hoog gegrepen”) en door voortdurend op zoek te gaan naar nieuwe werken voor zijn instrument, groeide de vertrouwdheid met klassieke muziek zodanig, dat Henk na de middelbare school muziek als beroep koos en daarin zijn loopbaan vond: als directeur van twee muziekscholen (1962-1998), als concertpianist en kamermuziekspeler, als pianodocent en als publicist.

En de kiem daartoe werd gelegd tijdens zijn vier jaren aan het Murmellius Gymnasium (1949-1953), in de klassen 1-4. Klas 5 en 6 heeft hij elders afgerond. Toch vervullen de jaren op het Murmellius hem nog steeds met dankbaarheid. Hij wil daar gaarne het nodige over vertellen. Henkt deelt tijdens de lustrumreünie een verhaal van zijn herinneringen aan wat hij als jonge knaap aan klassieke muziek in Alkmaar beleefde. Deze herinneringen betreffen concerten in de stad, muziek op het gymnasium en de onvermijdelijke discussies over klassieke muziek en jazz, voorts over muziekonderwijs en zijn ontdekkingen op muzikaal terrein. Daarnaast – en dat is hoofdzaak – zal hij een aantal composities vertolken, van Bach tot Ravel, waaronder ook een mazurka van zijn pianoleraar P.A.Blaauw, “echt uit de oude doos!”